 |
Ruim
5 dagen hadden we nodig om op het racecircuit Vallelunga bij Rome
Italië te komen. Voor een Citroën HY is dit een hele onderneming,
vooral als je autobanen en ook tunnels wilt mijden. Wat overblijft
zijn de Alpen met zijn smalle bergpassen en wegen met hellingen en
afdalingen langs afgronden waar je u tegen zegt. De natuur die je
dan tegenkomt is dan ook heel bijzonder, je waant je op het
“dak” van de aarde, kilometers hoog waarbij de boomgroeigrens
wordt gepasseerd. Een omgeving die indrukken achterlaat. Toen wij in
Italië aankwamen, wisten we gelijk wat ze met spaghetti bedoelen.
De zeer slechte wegen gaan zonder structuur alle kanten op (net als
spaghetti) en de wegen waren zo slecht, dat we bang waren dat onze
vullingen uit de kiezen zouden rammelen. Met een DS heb je hier
natuurlijk geen last van maar met de HY voel je alle hobbels en
bobbels in de wegen. We zijn niet helemaal zonder problemen in
Vallelunga aangekomen. In Turijn ontdekten wij dat onze HY een lekke
band had en daarna een
hevig lekkende remdrukregelaar
en op de terugweg bij Genua een
gesprongen waterslang van de motor en weer in Frankrijk als
klap op de vuurpijl een
klapband rechts achter. Daarna is alles goed gegaan en zijn wij
zonder problemen thuisgekomen. Op de site van ICCCR Roma hadden we
de coördinaten gevonden en deze thuis
in onze TomTom ingesleuteld.
Met deze lengte- en breedtegraden kwamen we midden in een weiland
terecht.
|
|
Bij
navraag bij een plaatselijk benzinestation bleken we nog 12
kilometer van onze eindbestemming af te zitten. Aangekomen in
Vallelunga bleek de organisatie van de ICCCR op volle toeren te
draaien en waren ze duidelijk nog niet klaar voor het evenement. De
poorten zouden om 2 uur geopend worden maar dit werd later 4 uur.
Eindelijk werden we dan toegelaten maar ondertussen was er een
flinke file tot stand gekomen en dit bij een temperatuur van
ongeveer 40 graden Celsius. Dus lekker warm. Losgeslagen rende
iedereen dus naar het inschrijfpunt en hier vierde de Italiaanse
organisatie ook weer hoogtij. Uiteindelijk is het allemaal nog wel
goed gekomen. De volgende dagen was het een heel feestgedruis,
opstellen van de auto’s langs de racebaan netjes op type
gesorteerd. Je kon dan daarna met een treintje of met een bus het
hele circuit rondrijden om al deze auto’s te bewonderen. De
opkomst was toch behoorlijk, maar niet te vergelijken met de Citroën-happening
in Venadio , enige jaren geleden, en dit was ook in Italië. Verder
waren er op het circuit nog een Citroënmuseum en de onderdelenmarkt
was er natuurlijk ook. Het geheel werd s’avonds opgeluisterd met
muziek en als men hiervoor ingeschreven had, kon men ook van een
gezellig etentje gebruik maken.
Het kamperen gebeurde net buiten
het circuit op een weiland met weinig tot geen schaduw en was
overvol wat wel een hele beleving was. Maar
omdat wij als een van de eersten op het weiland aankwamen, hebben we
toch nog een goed plekje kunnen bemachtigen. Het weer was
buitengewoon en temperaturen boven de 40 graden waren normaal. Het
had de laatste 9 weken niet geregend en dat had dan ook duidelijk
sporen achtergelaten. Alles was verdroogd en dat betekende na verloop van tijd stofhappen. Om wat indrukken te geven van
deze ICCCR dagen in Vallelunga zijn hier wat foto’s geplaatst en
wensen wij jullie verder veel kijkplezier.
De
crew van HY-Pino
|
